تأثیر یک جلسه تمرین پلایومتریک و قدرتی با وزنه بر شاخص های زیست شیمیایی، التهابی و عملکردی آزردگی عضلانی در دختران والیبالیست

با توجه به نگرانی‌ها و تناقضات مربوط به آزردگی عضلانی ناشی از تمرینات پلایومتریک،تحقیق حاضر به منظور مقایسه‌ی تاثیر یک جلسه تمرین پلایومتریک و قدرتی با وزنه بر برخی از شاخص­های آزردگی عضلانی تأخیری در دختران والیبالیست انجام شد. بنابراین، 14 دختر والیبالیست 28-17 ساله در قالب یک طرح نیمه تجربی دو گروهی با اندازه‌گیری مکرر به طور تصادفی در یک جلسه تمرین قدرتی با وزنه (شش دوره پرس پا و باز کردن زانو با 70% یک تکرار بیشینه) یا پلایومتریک (شش دوره پرش عمقی و جانبی با 70% ‌ارتفاع پرش بیشینه) تا سرحد واماندگی شرکت کردند. شاخص‌های مربوط به آزردگی عضلانی طی چهار مرحله (10 روز و 30 دقیقه قبل، بلافاصله و 48 ساعت پس از جلسه‌ی تمرین) اندازه‌گیری شد. داده‌ها به صورت میانگین و انحراف استاندارد با استفاده از تحلیل واریانس مکرر و پس‌آزمون بونفرونی در سطح معنی‌داری پنج درصد بررسی شد. احساس درد، تورم، کراتین‌کیناز، لاکتات‌دهیدروژناز و پروتئین واکنشگر-C سرمی در هر دو گروه متعاقب تمرین به طور معنی‌دار افزایش یافت و تا 48 ساعت بالاتر از مقادیر پایه بود(05/0P<). اما انعطاف‌پذیری، قدرت هم‌طول بیشینه و اوج توان عضلات پایین‌تنه در هر دو گروه به طور معنی‌دار کاهش یافت و تا 48 ساعت کمتر از مقادیر اولیه بود(05/0P<). با توجه به میزان بازگشت به حالت اولیه برخی از شاخص‌ها متعاقب تمرین پلایومتریک می‌توان به دختران والیبالیست توصیه کرد که بدون نگرانی از این نوع تمرین استفاده نمایند.